Pessar pierścieniowy silikonowy Calmona [id-1229]

Calmona – silikonowy pessar w formie pierścienia.
        Stosowany przy leczeniu przepukliny pęcherza i przepukliny odbytnicy 1-2 stopnia, a także przy nietrzymaniu moczu oraz obniżeniu narządów rodnych.
        Elastyczny, wykonany z biologicznie obojętnego silikonu zbadanego przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji.
        Dzięki swej elastyczności jest bardzo prosty w zakładaniu oraz wyciąganiu.
        Grubość ściany wynosi 10 mm. Dostępny w aż 11 rozmiarach, o zewnętrznej średnicy wynoszącej od 50 mm do 100 mm.

    Pessar pierścieniowy Calmona wykonany jest ze specjalnego elastycznego silikonu, który jest obojętny biologicznie dla organizmu pacjentki. Elastyczność pessara zapewnia łatwość w wyjmowaniu oraz zakładaniu przez samą pacjentkę. Cecha ta pozwala także uniknąć dodatkowego stresu u pacjentki podczas stosowania pessaroterapii. Pessar pierścieniowy może być stosowany przy nietrzymaniu moczu, czy przy obniżeniu pochwy, ale także przy przepuklinie pęcherza oraz odbytnicy 1-2 stopnia.

    Wskazania:
        Zachowawcza (nieoperacyjna) korekcja wypadania narządów płciowych

    Przeciwwskazania:
        Reakcje alergiczne na materiał, z którego wykonany jest pessar

    Przeciwwskazania względne:
        Choroby zapalne żeńskich narządów miednicy, krwawienie z dróg rodnych

    Sposób działania

    Pessar wprowadza się do pochwy, dzięki czemu narządy miednicy otrzymują dodatkowe podparcie. Przywraca to topograficzno-anatomiczne współzależności między narządami miednicy i zmniejszone objawy wypadania.
   
Wybór rozmiaru pessara

    Wybór pessara należy dokonać indywidualnie, zgodnie z cechami anatomicznymi pacjentki. Producent wskazuje, że wstępne dopasowanie powinno być przeprowadzone w pozycji do litotomii z wypełnionym pęcherzem moczowym. Do leczenia należy wybrać pessar o najmniejszej średnicy, który eliminuje/zmniejsza objawy wypadania. Pessar nie powinien wypadać podczas naprężenia, oraz nie powinien powodować trudności w oddawaniu moczu i odczucia bólu w waginie.
   
Dbanie o pessar

    Pessar przed ponownym użyciem powinien być umyty pod bieżącą wodą z detergentem (mydło w płynie). Podczas mycia można zastosować miękką szczotkę. Na pessar koniecznie należy nałożyć także roztwór antyseptyczny do skóry i błony śluzowej przez 1 minutę, a następnie należy go ponownie wypłukać pod bieżącą wodą.
   
Nietrzymanie moczu

    Nietrzymanie moczu (zwane również inkontynencją lub NTM) – jest objawem niekontrolowanego wydalania moczu, dotykającym nawet co drugą kobietę po okresie menopauzy na świecie. Już na wstępie warto zaznaczyć, że samo w sobie nie stanowi schorzenia, ale jego występowanie może wskazywać na szereg chorób i w żadnym wypadku nie powinno być ignorowane. Jego przyczyny mogą mieć różnorakie podłoże, tak fizjologiczne jak i psychiczne, ale jego najczęściej występującą formą jest wysiłkowe nietrzymanie moczu. Objawia się ono przeważnie podczas wysiłku fizycznego, ale występuje również podczas kichania, śmiechu czy kaszlu, dotkliwie utrudniając codzienne funkcjonowanie i relacje z innymi. Nie bez wpływu na jego częstotliwość pozostają otyłość, oraz porody. Obniżenie narządu rodnego (wypadanie macicy i wypadanie pochwy) zaburza naturalne usytuowanie pęcherza moczowego i cewki, co bezpośrednio przekłada się na powstanie problemu.

    Dolegliwość ta, w zależności od przyczyn, doczekała się wielu skutecznych metod leczenia, takich jak pessaroterapia, czy rozwiązania operacyjne lub farmakologiczne. W większości przypadków dolegliwość ustępuje po wyeliminowaniu bezpośredniej przyczyny. W codziennym radzeniu sobie z problemem, nieocenioną pomocą jest bielizna chłonna w formie wkładek urologicznych i pieluchomajtek pozwalających aktywnie funkcjonować, mimo niedogodności.

    Nietrzymanie moczu jest problemem częstszym niż się powszechnie wydaje, głównie dlatego, że nadal pozostaje tematem wstydliwym, o którym rzadko się rozmawia. Tymczasem nawet 30% kobiet do 39 roku życia mogła mieć z nim epizodyczną styczność. Mówiąc o inkontynencji najczęściej myślimy o osobach starszych lub obłożnie chorych. W rezultacie większość osób dotkniętych NTM bagatelizuje problem, unikając go nawet w gabinecie lekarskim.